Archiwum Państwowe w Siedlcach zaprasza 8 grudnia o godz. 18.00 na spotkanie związane z 30-leciem reaktywacji Towarzystwa Miłośników Podlasia. W 1987 roku grupa młodych ludzi reanimowała istniejące w Siedlcach od wielu lat Towarzystwo i nadała mu nowe oblicze. Pod koniec lat 80. XX wieku Towarzystwo Miłośników Podlasia prowadziło ożywioną działalność, przede wszystkim w obszarze kultury niezależnej od oficjalnego obiegu.  Towarzystwo organizowało dziesiątki koncertów, spotkań z literatami, historykami, ludźmi kultury znanymi głównie z podziemnego obiegu. Organizowało też liczne pokazy video filmów, których z powodu cenzury politycznej nie można było obejrzeć oficjalnie w kinach. Do zasług Towarzystwa należy także stworzenie możliwości odbudowy kopca Józefa Piłsudskiego w Majówce – Zawadach oraz odbudowy pomnika Marszałka w Siedlcach. Siedzibą Towarzystwa było kierowane wówczas przez dr Urszulę Głowacką Maksymiuk Archiwum Państwowe w Siedlcach, stąd organizacja spotkania członków i sympatyków właśnie tutaj. Warto wspomnieć, że przed laty z Towarzystwem związani byli m. in. obecny minister energii Krzysztof Tchorzewski, prezes Związku Przedsiębiorców i Pracodawców Cezary Kaźmierczak, wiceprezes Agencji Rezerw Materiałowych Przemysław Maksymiuk, dziennikarz i redaktor „Tygodnika Siedleckiego” Stanisław Jastrzębski, dyrektor Archiwum Akt Nowych dr Tadeusz Krawczak, czy dyrektor Archiwum Państwowego w Siedlcach dr Grzegorz Welik. Znaczna część członków odnowionego w 1987 r. Towarzystwa związana była wcześniej z antykomunistyczną opozycją.

Spotkanie w Archiwum będzie okazją do wspomnień po 30 latach od ożywienia kultury niezależnej w Siedlcach. Będzie też okazją do prezentacji „Dziennika” Haliny Berezy, wydanego drukiem przez Archiwum Państwowe w Siedlcach, a opracowanego przez sędziego w stanie spoczynku Witolda Oknińskiego, który w latach 80. XX w. także należał do władz Towarzystwa Miłośników Podlasia.

Dziennik Haliny Berezy, wieloletniej nauczycielki renomowanych siedleckich szkół, głównie Liceum im. Królowej Jadwigi, a rodzinnie przedstawicielki inteligencji okresu 20-lecia międzywojennego, obejmuje lata 1900 – 1940 i dotyczy głównie Siedlec. Obrazuje przede wszystkim życie kulturalne i towarzyskie miasta, a dzięki szerokim zainteresowaniom autorki, także Polski w pierwszych dekadach XX wieku. Tekst dziennika został wzbogacony dokumentami, drukami ulotnymi  i fotografiami z rodzinnego archiwum autorki, które znajduje się w zasobie Archiwum Państwowego w Siedlcach.